zamanla

zaman bazı şeyleri değiştiriyormuş hakkaten. ahmet ve kız arkadaşıyla sözleştiğimiz gün yemek yedik. daha önce nişanlandığında da benzer bir karşılaşma yaşamıştım aslında. ama o zaman içim acımıştı. şimdi daha farklı oldu. o kadar yakıştırdım ki ikisini. o kadar sevindim ki mutlu olmalarına. hani ne yaşandıysa yaşandı ama ahmet artık benim dostum. çok sevdiğim, değer verdiğim biri. bunu şimdi daha iyi anladım. sanırım bu anlamda hayatımda tutabildiğim tek insan aynı zamanda. umarım hep böyle kalır.

beni sorarsanız, yorgunum. bi rahatlayamadım gitti. istanbul'a döndüm istirahat edemedim pek. yarın cuma da bitse de şöyle doya doya dinlensem. gerçi yarın akşam bi doğumgünü partisine davetliyim. fazla durmadan kaçabilmeyi umuyorum. 

bu arada artık trafik denen çileyi hergün yaşayan biriyim. işyerim evime uzak. ya uykumdan feragat edip çok erken evden çıkmam lazım, ya da trafiğe alışmam gerekiyor. yarın için podcast indirdim biraz, bir ikisini dinleyeceğim yarın yolda. iyi gelebilir. vakti de değerlendirmiş olurum. zaten hep isteyip vakit ayıramadığım işlerden biriydi. 

bir de spor var bu ara vakit ayıramadığım. kilo da almışım. artık haftasonu spor da yaparım. uykumu yeterince aldıktan sonra tabii :)

soğuk gece ve ankara

ankara'dayım. 

biraz ani oldu gelişim. gün içinde toplantı, sonrasında akşam yemeği falan derken. otele geceyarısından sonra dönebildim. 

garip bişey oldu bi de. bilmediğim bi numaradan anlamlı bi sms aldım öğleden sonra. kim olduğunu hatırlamadığım için cevap dönme gereği duymadım. bi saat sonra kadar boş bir sms daha geldi. bu sefer merakıma yenilip aradım. bi erkek sesi çıktı, tanıyamadığımı söyledim. bana kendini hatırlatmasını beklerken alınganlık edip kapattı. yaklaşık bir saat sonra çok spesifik geçmiş bi olayı smsde yazınca kim olduğunu hatırladım. aradım ama açmadı. çok da üstelemek istemedim. zaten pek yalnız da kalamadım rahatsız edecek kadar.

saçma bişey ama bu iş yoğunluğunda böyle şeyler ister istemez heyecanlandırıyor beni. iş dışında bişeyler olsun istiyorum aslında. sıkılıyorum sadece para kazanmak için yaşıyormuşum gibi geliyor.

neyse, derin mevzular. sabah bi toplantı var. cahil insanlara laf anlatacağım. dün anlamadılar, yarın da anlamayacaklar aslında. ama ben yine de kendimi tatmin etmiş olmak için yapayım :)

ha bi de yarın öğle yemeğinde ahmet'in davetlisiyim. yeni kız arkadaşı da gelecek. bilahare anlatırım.

not: önceki yazılardaki yorumlara ve maillere cevap dönmedim. haftasonuna kadar hepsine tek tek döneceğim, söz. 

yeni yıl, yeni iş

yazacağım dedikten sonra da yazamadım ama gerçekten fırsat olmadı.

aslında oldukça radikal şeyler oldu. en önemlisi işten ayrılmam.sorunlarım vardı yönetimden bir iki kişiyle. iş kişiselleşmişti ama alttan alan hep bendim. daha öncekilerden daha sakin bir patlama oldu ama uzun uzun düşündükten sonra istifamı verdim. ikna çabası oldu genel müdür'ün ve arkadaşların ama kararımdan dönmek istemedim. 2 hafta kadar daha çalıştım, işlerin devri ile ilgili. herşey ani olunca ne yapacağıma da karar veremedim. bir iki yurtdışı firma ile görüşmem oldu. biriyle iş ciddiye binince yurtdışında yaşamayı gerçekten istemediğime karar verdim. akademik kariyer olayını da düşündüm. hatta ve hatta kendi işimi mi kursam diye aklımdan geçerken güzel bi teklif aldım. kariyer hedeflerime çok daha uygun bir iş teklifi. arada çok yakın bir arkadaşım da olunca fazla düşünmeden kabul ettim.

1,5 ay kadar stresli bir süreç yaşadım ama şimdi iyiyim. aslında çok yoğunum, yeni iş tanımım ve sorumluluğum çok daha fazla. yorucu ama bu bana güven de veriyor.

o stresli zamanlarda hiç yalnız kalmadım. dostlarım ve ailem beni hiç yalnız bırakmadılar. annem geldi 2 hafta kaldı. arada ben gittim geldim. bi haftasonu ahmet geldi ankara'dan bi gece misafirim oldu. vakit geçti bi şekilde. 

diğer konulara gelince. saçma sapan bişeyler oldu bitti onca karışıklığın arasında. çok öncelerden tanıdığım bi kızla birşeyler oldu. iş sex buddy olmaya döndü. sonra da uzatmadım fazla. 

ha bir de yakışıklı nişanlanmış. nerden öğrendiğimi sormayın, bi şekilde öğrendim. :) 

bu arada ben de evlenmeyi ciddi ciddi düşünmeye başladım. adayım yok ama gerçekten istiyorum. sanırım dostlarla çok vakit geçirince evlilik ortamı ve en önemlisi çocukların sesi gürültüsü çok hoşuma gitti. neyse bakalım hayırlısı :)

back

tamam

artık yazabilirim sanırım.
akşam anlatacağım olan biteni.